Scrapdozenweekend

Afgelopen weekend ben ik een heerlijk weekendje weg geweest met mijn vriendinnetjes. We noemen ons clubje ook wel de scrapdozen, behoeft verder denk ik geen uitleg hahahaha. Dit zijn meiden die ik via allerlei forums heb leren kennen en die mij stuk voor stuk heel dierbaar zijn (geworden). Vrijdag zijn we aangekomen in Cape Helius bij Hellevoetsluis en daar eerst alle spullen uitgepakt en neergezet. Bij het avondeten genoten van een heerlijke spaghettisaus gemaakt door Peter, de vriend van Gwendolyn. 's Avond een beetje gescrapt maar vooral heel erg geklept en eigenlijk nog veel meer gelachen. Ik ben ook een beetje te laat gaan slapen, geloof dat ik rond half 4 eindelijk in slaap ben gevallen om daarna om kwart voor 8 weer wakker te zijn. Viel niet mee om op gang te komen, hihihi. Om 10 uur kwam Marga aan want die had tot onze grote schrik de hele week in het ziekenhuis doorgebracht. Was zo blij om haar te zien, wij allemaal trouwens, want het had ook heel anders kunnen aflopen. Na appeltaart te hebben gegeten (die ik had gebakken) zijn we daarna gaan scrapshoppen bij Doe@Ding. Daar heb ik heel leuk papier gescoord met embellishments die ik ook wil gebruiken om een albumpje van dit weekend te maken. 's Middags rond half 2 kwam mijn lieffie, samen met Michael om een fotoshoot van ons te doen. We wilden dit heel graag en hij bood onmiddellijk aan om dit voor ons te doen. Namens ons allemaal nogmaals heel erg bedankt want wat heb je leuke foto's gemaakt!!!

Richard en Michael zijn rond een uur of 4 vertrokken en wij zijn daarna nog aan de scrap gegaan. Voor het avondeten had Dora Ku Lo Yuk gemaakt, lekkere varkenshaas in een korstje. Het ging alleen niet helemaal hoe Dora het in haar hoofd had want het fornuis (elektrisch) werkte niet echt mee. Ondanks dat smaakte het me heerlijk! Na de koffie hebben we nog een lucifersdoosjesswap gedaan en ik was heel blij met mijn kadootje van Dora, en Dora met die van mij hihihi. Was heel toevallig. Na het nodige kletsen heb ik nog een verhaal voorgelezen. Dit moest ik doen, net als de appeltaart bakken omdat het weekend door mijn toedoen een week moest worden verschoven. Dit is het verhaal wat ik had geschreven:  

Er was eens….. Ja, zo beginnen de meeste verhalen. Dit verhaal begint anders. Het begint met een man die in zijn atelier zit. Tim zit in zijn atelier en zucht diep: ”Waarom heb ik nou toch geen inspiratie?. Er komt helemaal niks uit mijn handen vandaag. Ik kan mijn inspiratie niet vinden!” Hij staat op en loopt helemaal in Distress heen en weer door zijn atelier. Opeens staat hij stil en roept: “Ik heb het, ik ga op reis om ideeën op te doen en zo mijn inspiratie te vinden.” Hij grijpt zijn Vagabondkoffer en gaat op weg. Hij besluit om de MayaRoad te nemen, die zou hem vast wel naar een bestemming brengen waar hij inspiratie kan vinden. Na een tijdje lopen komt hij bij een splitpen. Welke kant zou hij hier gaan nemen? Links, de makkelijke maar hele lange weg, of toch rechts? De korte maar moeilijke weg. Tim besluit om de korte weg te kiezen en loopt het rechterpad in. Terwijl hij aan het lopen is, trekt er opeens een dikke Glimmermist op en hij ziet geen hand voor ogen meer. Tim heeft geen idee waar hij op het moment is, maar besluit gewoon verder te lopen. Even plotseling als de Glimmermist kwam opzetten, verdwijnt hij weer en staat Tim tot zijn grote verrassing bij een rivier. Een rivier waar het wemelt van de crop-a-diles en waar geen brug te bekennen is!!!! “Hoe moet ik hier nou toch naar de overkant” vraagt Tim zicht hardop af. Opeens hoort hij prachtige stemmen zingen. “Waar komt dat nou toch vandaan?” vraagt Tim zich af. In de lucht ziet hij 3 Tattered Angels zweven die zingen: ”Als je naar de overkant wil, dan heb je Prima Flowers nodig!” “Dat is het dus, ik moet op zoek naar Prima Flowers!” Hij kijkt om zich heen. Ziet hij het nou goed? In de verte ziet hij een veld vol met Prima Flowers. Hij loopt naar het veld, waar de Bo Bunny’s vrolijk rondhuppelen in het veld. Tim plukt een grote bos Prima Flowers en met de bos in zijn handen loopt hij terug naar de rivier. Hij gooit de bos in de rivier en ziet hoe de crop-a-diles hongerig de bloemen naar binnen schrokken en daarna helemaal verzadigd op hun rug in de rivier gaan drijven. “ Aha, zo kom ik dus aan de overkant!” Hij pakt zijn Vagabondkoffer en springt van crop-a-dile naar crop-a-dile zo naar de overkant en vervolgt verder zijn weg op de MayaRoad. Vanuit het niets springt er opeen een reusachtige intens boosaardige aartslelijke trol voor zijn voeten. “ Waar denk jij heen te gaan!!!” brult de trol. “Jij komt hier niet eerder langs voor je mij een kado hebt gegeven!” Tim denkt koortsachtig na wat hij de reusachtige intens boosaardige aartslelijke trol kan geven. Hij voelt in zijn zakken en vindt dan een doosje: een lucifersdoosje. Hij geeft dit aan de trol en de trol bekijk het kado fronsend. “Wat is dit?” gromt de trol. “Dit is heel speciaal, als je het stokje langs de zijkant van het doosje haalt, heb je licht” zegt Tim. De trol probeert het uit en kijkt vol verbazing naar het vlammetje. De trol is zo gefixeerd op het vlammetje dat zij helemaal niet meer let op Tim. Tim denkt:” Dit is mijn kans!” Hij zet het op een rennen en rent keihard langs de trol. Hij rent net zolang door tot hij de trol niet meer kan zien en loopt dan rustig verder over de MayaRoad. In de verte ziet hij de stad opdoemen en dat betekent dat hij dichterbij zijn inspiratie komt. Na een klein kwartiertje lopen bereikt hij de poorten van de stad. Hij loopt de stad in, gaat over de Prima Marketing waar ze heerlijke groenten en fruit verkopen en gaat op zoek. Hij loopt door allerlei straatjes en staat plotseling oog in oog met wat hij zoekt: De Scrapdozenwinkel!!! Een winkel vol met inspiratie en de meest mooie spulletjes die hij maar kan bedenken. Door de etalage ziet hij in de winkel prachtig papier, mooie kantjes en lintjes, schitterende bloemen en nog veel meer. “Yeah, ik heb het gevonden, hier kan ik mijn inspiratie weer terug vinden!! Hier vind ik alles wat ik nodig heb om mijn inspiratie weer te laten vloeien als nooit tevoren” Hij doet de deur open en stapt naar binnen……………… Zo eindigt dit verhaal, het heeft een “happy end” maar of het “the end” is, we zullen het nooit weten of toch wel????

Na dit verhaal te hebben voorgelezen hebben we nog lekker gekletst en zijn eigenlijk allemaal op tijd naar bed gegaan.
Zondagochtend waren we eigenlijk allemaal wel weer op tijd beneden, hebben nog lekker gescrapt, en vooral Gwendolyn ging als een trein, die heeft wel 10 kaarten gemaakt, een layout en een doosje bescrapt!!!
Tussendoor bleek Sint nog een verrassing te hebben achtergelaten met dit gedicht erbij.

Lieve scrapdozen,

Dit jaar geen bezoek van onze goede Piet
want elk jaar langskomen dat red hij gewoon niet.
Maar de Sint is jullie niet vergeten
daarom brengt hij jullie wat te eten.

En de Sint maakt helemaal geen onderscheid
daarom voor iedereen een kleinigheid
Hetzelfde kadootje voor iedereen
want verschil maken, dat is gemeen.

En in deze groep zitten geen gemene mensen
deze groep zit alleen maar vol goede wensen
Veel liefde voor elkaar en een mooie vriendschap
veel lol, gein en heel veel blijdschap

Sint is blij dat dit tegenwoordig ook nog kan
en geniet er dan ook met volle teugen van
Hopelijk komen er nog heel veel weekendjes bij
want voor je het weet zijn deze dagen alweer voorbij.

Heel veel liefs van
Sint en Piet

Van onze eigen Zwarte Piet (Michelle) kregen we allemaal een chocoladeletter, de letter D van dozen, hahaha.
Rond een uur of 2 zijn we gaan opruimen. We wilden eigenlijk allemaal op tijd naar huis vanwege de dikke mist die er hing. Is dan toch prettiger rijden met licht dan in het donker.
We hebben nog even met zijn allen een stokbroodje gegeten en toen was het alweer tijd om naar huis te gaan. Dat blijft toch altijd het moeilijkste gedeelte van alles: afscheid nemen. Na zo leuk weekend, heb je eigenlijk geen zin om gedag te zeggen maar wat moet, dat moet. .
Na afscheid te hebben genomen gingen we weer op pad naar huis. Ik reed weer met Michelle mee maar wat was het een drama met de mist. Gelukkig zijn we heelhuids bij haar aangekomen waar Richard me heeft opgehaald. Rond 6 uur was ik weer thuis en wat was het gelijk rustig zonder de meiden.
Ik ga iedereen weer ontzettend missen dat weet ik wel, want jammer genoeg wonen we niet bij elkaar om de hoek. Ik hou van jullie allemaal stuk voor stuk, jullie zijn topwijven!!!
Wanneer doen we het het volgende weekend???